grzywy, ale tego osła, który niósł Madonnę, należy upiększyć. Myśli starego snują się tak pewnie i tak powoli jak ruchy ostrza: "...odejdę stąd. Zostawię go samego. Wrócę do pana w jarmolińskim dworze i poproszę o miejsce przy piecu w czworakach. Tak będzie lepiej. Powinien dać miejsce za tyle lat roboty..." W kilka dni później "Pietrek" krążył ze Stachem po alejkach parku Sowińskiego. Park był wyludniony. Nawet na placyku przy bramie nie grano w piłkę nożną. Przechodził deszcz letni.<br>Ostatnie grube krople uderzały z pluskiem w powierzchnię kałuż, tworząc pękające szybko pęcherze.<br>- Odpowiedz mi szybko. Ciągnie znowu chmura. Nie ma potrzeby moknąć, poza tym wyglądamy