przyjąć odpowiednio bogaty (zupełny), niezależny i niesprzeczny układ założeń, to jednak - cokolwiek by się powiedziało - reszta powinnna być maszynką. Teorię matematyczną wyrażoną w ten sposób, że wszystkie założenia, czyli aksjomaty, są wyraźnie i precyzyjnie sformułowane, a cała reszta jest już tylko logicznym wnioskowaniem z tych założeń, nazywa się systemem aksjomatycznym. W latach dwudziestych naszego stulecia panowało powszechne przekonanie (tak sądził m.in. wielki matematyk Dawid Hilbert), że całą matematykę można przedstawić w postaci jednego wielkiego systemu aksjomatycznego. Miał rację mój znajomy: matematyka sprowadza się do nudnego<br>procederu. <br> A jednak tak nie jest. Na początku lat trzydziestych austriacki matematyk Kurt Gödel udowodnił twierdzenie