brać się pod uwagę jako element abrazji.<br> Wyliczona ze wspomnianych modeli teoretycznych intensywność abrazji jest rzędu kilku milimetrów rocznie (por. rys. 9.2). Przeprowadzono bardzo nieliczne badania terenowe, pozwalające na określenie tempa szlifowania. Cytuje się często pomiary wykonane przez A. de Quervaina i O. Lutschga (Embleton, King, 1975; Klimaszewski, 1978). W latach 1919 - 1925 wykonano je pod lodowcami Hinter Grindelwald i Allalin. Wywiercono otwory w litej skale przed nasuwającym się lodowcem i zmierzono wielkość zeszlifowania skały po jego wycofaniu. Obniżenie powierzchni skały zmieniało się w zakresie 1 - 6 mm/rok, pomiędzy żyłami kwarcu a gnejsem.<br> W innym doświadczeniu umocowano pod dnem lodowców