1933 (I Międzynarodowy Rok Polarny w 1882 - 1883) oraz skoordynowanej międzynarodowej akcji naukowej. Opracowano szczegółowe mapy odległych obszarów zlodowaconych stosując najpierw fotogrametrię naziemną (np. Zagrajski, Zawadzki, 1936), a następnie organizując misje lotnicze. Programy fotografowania obszarów polarnych objęły w latach trzydziestych Spitsbergen i część Grenlandii, a także radziecką Arktykę (Schneider, 1974). W latach pięćdziesiątych, w okresie przygotowań, jak i podczas III Międzynarodowego Roku Geofizycznego, wykonano zdjęcia lotnicze oraz mapy dużych obszarów Antarktydy i Grenlandii. W tym drugim przypadku pracowała duża ekspedycja glacjologiczna (Expedition Glaciologique Internationale au Groenland).<br> Glacjologia w okresie międzywojennym wzbogaciła się o nowe metody badawcze. H. Mothes (w 1926 r.) i