de La Tre'fouille'ów nie popełnił takiego mezaliansu. Panno Janulko, proszę panią o rękę i obiecuję królestwo zbydlęconej Francji.<br> JANULKA<br>O nie, mój książę: właśnie odmówiłam tego samego - cha, cha! - panu Kranzowi, który został królem Litwy. Eksperyment się nie udał. Mistrz leży martwy, a papa śpi jak suseł.<br> DE LA TRE'FOUILLE<br>W takim razie, Amalio...<br> KSIĘŻNA<br> waląc mu w łeb z browninga<br>Za późno, Alfredzie. W twojej rodzinie musiało być wiele mezaliansów - takich, o których nie wiesz. Nie cierpię istotnego chamstwa pod maską fałszywej wytworności. Ale Kranz kocha się we mnie od dawna i teraz nie śmie mi tylko tego wyznać. Prawda, mój drogi