jakby usłyszał, że o nim mówią. Zamarł w bezruchu, jak zając nasłuchujący nadchodzącego drapieżcy.<br>- Nie ma ich, nie ma! - wyjąkał po chwili. - Nie ma i nie było. Są tu, są tam, nie ma ich, nie ma...<br>- Zatkajcie mu gębę! - warknął w końcu któryś z więźniów, ale nikt się nie ruszył.<br>W tej chwili wóz skręcił i wyjechał spomiędzy domów. Jakiś czas posuwali się drogą, potem skręcili w bok. Zza pagórka wychynęły krzyże. Dwie skrzyżowane skośnie belki z nieokorowanego drzewa. Na kilkunastu wisieli już ludzie. Magwer zadrżał. Ktoś jęknął, ktoś zapłakał. Tylko Pozm wciąż zawodził. Krzyczał cały czas, nawet gdy ubrani na czarno mężczyźni