spośród zdarzeń A, A, A co najmniej jedno jest przyczyną zdarzenia B . Symbolicznie:&lt;gap&gt;. Istotnie, po dołączeniu założenia (2) formuła (1) okazuje się wywodliwa z postulatu. Co więcej, zbędny okazuje się wówczas pierwszy z dwóch eksperymentów, na których Mill buduje swój kanon jedynej różnicy. Ostatecznie więc kanon ten przybiera postać następującą:&lt;gap&gt;.<br> W związku z powyższym dowodem można zauważyć, że podkreślana przez Milla wyższość teoretyczna kanonu jedynej różnicy nad kanonem jedynej zgodności znajduje oparcie m.in. w fakcie, iż stosując kanon jedynej różnicy uprawnieni jesteśmy do wnioskowania typu (4). Mianowicie eksperyment o wyniku negatywnym (niezajście B ) - a taki właśnie zakłada się w kanonie różnicy - uprawnia