W okresie ocieplenia klimatycznego i wzmożonej ablacji ta przyczyna sygnalizowana jest jako powód częstych powodzi lodowcowych.<br> J.J. Clague i W.H. Mathews (1973) stwierdzili istnienie zależności przepływu od objętości wody zgromadzonej w zbiorniku i czasu trwania zjawiska. Określili także empirycznie przepływ maksymalny (Qz) jako funkcję: Qz = 75(V/10)WZOR, gdzie: V &#150; początkowa objętość jeziora (w m). G.K.C. Clarke stwierdził, że ta prosta funkcja jest zaskakująco zgodna ze skomplikowanym modelem teoretycznym i znajduje potwierdzenie w analizowanych przykładach.<br> Na Spitsbergenie południowym znane są powodzie lodowcowe z Goesvatnet (jeziora zaporowego przy lodowcu Gas), opisane przez M. Grzesia i M