w latach 1958 ("Popiół i diament") - 1982 ("Danton"). Ostatnie dwudziestolecie, naznaczone załamywaniem się wzorca romantycznego, który reżyser przez wiele lat współtworzył, przyniosło wyraźne osłabienie kontaktu z publicznością i rozczarowanie krytyki.<br>Wajda nie wywoływał sporów, przyjęcie "Pierścionka z orłem w koronie" było bez porównania chłodniejsze niż jego pierwowzoru - "Popiołu i diamentu". Wajda wielokrotnie dawał wyraz swemu rozgoryczeniu, mówił nawet o rozstaniu z reżyserią. "Pan Tadeusz", którym w zeszłym roku odzyskał rodzimą widownię, jest w sensie filmowym tradycyjną robotą akademicką. Tymczasem Wajda w długim ćwierćwieczu swej świetności był twórcą niespokojnym, jątrzącym, dla władzy wyjątkowo dolegliwym. Oto dlaczego: Kiedy zaledwie 28-letni Andrzej Wajda