we własnym domu i w sąsiedztwie (Do Henryka, synowca, po polowaniu); wreszcie poważne wynurzenia i refleksje, nieraz nawet w tonie elegijnym, adresowane do ludzi poecie bliskich – żywych i zmarłych, których bądź to darzył przyjaźnią, bądź szczególnym uznaniem (Do Wincentego Krasińskiego w roku 1843, Anakreontyk do Stanisława Małachowskiego, Do księdza Walentego Baranowskiego, Do pani Rozalii Rzewuskiej z okazji jej zapisu na szpital oftalmiczny w Warszawie roku 1850). Do tej samej grupy należą również wiersze, często o charakterze programowym lub autotematycznym, skierowane do zaprzyjaźnionych z autorem Ziemiaństwa poetów i pisarzy, a więc do Ludwika Osińskiego, do Wężyka, do Jadwigi Łuszczewskiej (Deotymy), do