formie czystopisu <br>­ Communio stanowi brudnopis, w Offertorium widoczne są poprawki, werset Hostias <br>oprócz redakcji kompozytora został przepisany inną ręką; brak Graduału, Tractus <br>i Sekwencji. Prawdopodobnie więc cykl ten nie został ukończony.<br> Omawiane msze żałobne charakteryzuje tradycyjny, konwencjonalny język muzyczny <br>i typ poetyki. Zróżnicowanie natomiast dotyczy języka harmonicznego oraz typów <br>narracji. Wallek-Walewski posługuje się najsilniej elementami harmoniki późnoromantycznej, <br>Karczyński i Rzepko rozwiniętą harmoniką funkcyjną (z elementami modalnymi), <br>Maklakiewicz zaś prostą harmoniką funkcyjną z elementami modalnymi i rzadziej <br>późnoromantycznymi. Karczyński, a zwłaszcza J. Maklakiewicz, preferują typ narracji <br>daklamacyjnej, spokojnej, bezkontrastowej, urozmaicanej korespondencją motywiczną <br>(Maklakiewicz) bądź krótkimi odcinkami imitacyjnymi (Karczyński). Tylko Karczyński <br>wykorzystuje