więzienia nie miałem ochoty się z nią spotykać. Również nie chciałem więcej widzieć Wąsika. Postanowiłem zabrać walizkę i pieniądze i natychmiast wyjechać do Warszawy. Pobiegłem chyłkiem do biura: drzwi opieczętowało Starostwo i Ochrona Skarbowa. Dowiedziałem się później, że nietrudno im było wykryć przekroczenia podatkowe: aresztowana za łapówkarstwo kupcowa zeznała, że Wąsik pobrał od niej za podanie i interwencje znaczne sumy, których nie księgował.<br>I teraz spadł na mnie cios ostateczny i druzgocący: dozorca wręczył mi nakazy z domiarem i grzywną, a do tego protokół zajęcia mych dwustu pięćdziesięciu tysięcy na poczet tej należności. Pamiętam, że stałem z tym papierem pośrodku stróżówki