Wolny od kajdan przesądów, pisząc dla narodu wolnego, będę się starał walczyć z tymi niewolniczymi ustawami, co krępują dowcip, obłąkują rozsądek i tłumią w sercach człowieczych przyrodzonych uczuć popędy". W dodatku w rozprawie nie było słowa ani o operze (wchodzącej wówczas w zakres dramatyki), ani (co ważniejsze) o usiłowaniach polskich. Wężyk okazał się surowy: dramat polski to przecież jedynie &#132;piękne próbki", brakuje zaś &#132;dążenia pisarzy ku wyższemu celowi" i &#132;światłej, a duchem stronnictwa nie dotkniętej powszechności".<br> Ostatnie słowa musiał pisać po gorzkich doświadczeniach z Barbarą, być może zresztą pamiętając, że wśród komisji mieć będzie przynajmniej trzech zagorzałych zwolenników