radar ukazałem się im niespodziewanie przed dziobem jak straszna zjawa. Nie wiem.<br> Inna historia, że spodziewałbym się wszystkiego, ale nie tego, że mogę stracić odblask. Przetrwał on owych kilka godzin najstraszliwszego dmuchu, jaki miałem w ogóle. Piekło w cieśninie Alenuhaha, gdy żeglowaliśmy do Kona z Krystyną we wrześniu ubiegłego roku. Wiało 85 kilometrów na godzinę i takielunek wył jak jakaś piekielna harfa. Nigdy więcej czegoś takiego...<br> A jednak radar przetrwał wówczas. Teraz zaś, zamocowany jeszcze mocniej niż poprzednio, poszedł.<br> Nagana! Udzielam sobie nagany za to, że nie zauważyłem straty wcześniej. Oskarżony tłumaczy się, że uprzednio nadwerężony mógł spaść właśnie ostatniej nocy