kompozytorów XX w. ­ jakkolwiek niezbyt silna ­ utrzymuje się nieprzerwanie <br>w tym stuleciu, zarówno w pierwszej, jak i drugiej połowie.<br><br> Omówiony zakres problematyki form chorałowych w cyklu mszalnym zarysował <br>kilka, niekiedy wzajemnie powiązanych zagadnień i aspektów. Przede wszystkim <br>aspekt odniesienia do tradycji wielogłosowej mszy chorałowej ­ wielkiej tradycji <br>muzyki liturgicznej Kościoła katolickiego. Wielogłosowe msze chorałowe polskich <br>kompozytorów XX w. nawiązują bowiem wyraźnie do niektórych idei tradycji mszalnej <br>XV, a zwłaszcza XVI stulecia. To nawiązanie widać w realizacji idei jedności, <br>integracji cyklu materiałem chorału gregoriańskiego. Podobnie do wielogłosowej <br>europejskiej chorałowej mszy renesansowej, także współcześnie integrowano cykl <br>bądź materiałem jednego gatunku chorału m.in. antyfony