Katarantkę" całkiem przypadkiem obejrzałem w porze meczu Polska - Szwajcaria. Twórcy spektaklu, podobnie jak nasi zawodnicy, również strzelili cztery gole.&lt;/&gt;<br><br>1. Gol z przewrotki. Scenografia jest efektownie skrzywiona, jej zaburzona perspektywa sugeruje świat widziany przez ślepnącą śpiewaczkę operową, która na scenie rozlicza się ze swoim życiem.<br>2. Strzał w światło bramki. Wielokolorowe plamy świetlne ukazują bariery czasowe dzielące bohaterów, <br>sygnalizują ich wiek albo miejsce, w którym się znajdują. Chętnie obejrzałbym to jeszcze raz na powtórce.<br>3. Szczupak. Fragmenty muzyczne pojawiają się w spektaklu nieoczekiwanie. Halina Łabonarska dobiega do nich jak napastnik do podania, ryzykownie przejmuje ich tonację, przez sekundę smakuje ich barwę