wtedy (lata trzydzieste) dużo więcej niż w czasach Zaruskiego. Zdarzały się poważne wypadki lawinowe, jak np. pod Liliowym, czy Kamenzównej na Kondratowej. Po takich wypadkach zaszywał się w górach na kilka dni, by odpocząć. W czasach rozwoju narciarstwa doprowadził do powstania stałych dyżurów ratowników TOPR na Gubałówce i na Kasprowym Wierchu, po powstaniu kolejki (1936 r) oraz dyżurów w czasie zawodów narciarskich. Na wiosnę sprawdzał osobiście stan łańcuchów i ścieżek. Nadzorował także zaopatrzenie tatrzańskich schronisk górskich w apteczki Pogotowia - więc jego zasługi dla rozwoju TOPR były bardzo duże. Jak wspominali jego przyjaciele, przejął po Zaruskim zgrany zespół ratowników, był także bardzo