się zaklei i wyjdziemy na swoje.<br>Babka skrajem spódnicy oczyszcza brzegi uszkodzenia. Bognie przykro, że nie może zawieść im tych worków. Bardzo możliwe, w miejscu dokąd je dostarczają nad wyładunkiem czuwa Wrogie niewiadome.<br>Babka, suchą gałęzią podjętą z podszytu zagarnia uroniony z worka kopczyk, miesza wraz miałkim podłożem leśnej drogi. Wierzchnia warstwa zmielona na proch przez ciężki sprzęt wywożący ścięte już nie drzewa, a drewno, jest płytka. Pod nią zawęźlona korzeniami twarda opoka. Na koniec wybiera z pyłu szarawe grudy, które wyraźnie różnią się fakturą od leśnego traktu i zagrzebuje w opadłe, rude igliwie pod najniższym okółkiem rozłożystego świerka.<br>- Trutka - wraca