dziś bez łączności z główną jaskinią...<br>Wreszcie Wiktoria odszukała pokiereszowaną przez lawiny sosnę, a za nią niewielki otwór, niemal całkowicie zasypany kamieniami. Zepchnęliśmy w dół stoku co większe tak, że mogliśmy wejść do środka. Krzyż z datą A.D. 1250 nadal, choć słabo, był jednak widoczny. Zdjąłem czapkę i objąłem Wiktorię.<br>- Jesteśmy. Miałaś rację.<br>Uśmiechnęła się. Zapaliliśmy czołówki i nie oglądając się na gasnące światło dnia poszliśmy w górę korytarza. Potok szumiał coraz głośniej.<br>*<br>Tatry widziane od Popradu nie wydawały się takie rozległe, a Gerlach nie imponował wysokością. Były blisko, tak blisko, że wydawało mi się, iż dostrzegam pojedyncze sylwetki turystów