i zrobiła się "panienka". Jak gasły <orig>"andrusy"</>, <orig>"żigolaki"</>, <orig>"flirty"</> i <orig>"garkotłuki"</>. Język, jak wiadomo, też się wykrusza. Ale wykruszone miejsca natychmiast zarastają. Zresztą często coś ginie, bo wypiera go nowe. Słowa piętrzą się na słowach jak umarli w zbiorowych mogiłach (z jednej z takich mogił wydobyto kilka lat temu zamiast Witkacego jakiegoś przygodnego kompana pośmiertnej niedoli). Po ludziach umarłych zostaje pamięć albo inni, nowi ludzie, ich dzieci. Także, czasem, dzieła, które też są dziećmi. Po umarłych słowach również zostaje pamięć i inne, nowe słowa. Dlatego dałbym te teksty razem, do jednego rozdziału. Jest i inny powód, banalniejszy. Piszą o nim chyba