oczywiście - wyjątki.<br>Podejmowanych osobiście raczył urokami konwersacji, która należała do najświetniejszych w epoce oświecenia. Konwersacja to szybkie, efektowne przeskakiwanie z tematu na temat. Otóż Wolter przeskakiwał z szybkością większą od przeciętnej, obowiązującej w oświeceniowej konwersacji, która z kolei była szybsza od przeciętnego tempa konwersacji, obowiązującego w innych epokach. U podstaw Wolterowskiego tempa konwersacji leżała krótkość przeciętnej wizyty, podyktowana dużą ich częstotliwością. Chciał z jednej strony w krótkim czasie powiedzieć rozmówcom wszystko, co pragnęli wiedzieć (a chcieli wiedzieć wszystko), z drugiej zaś strony chciał dowiedzieć się wszystkiego o ich zapatrywaniach.<br><br>Nie tylko przyjmowanie dużej liczby gości wyznaczało rytm życia Woltera po osiedleniu