czyli ideałowi, którym kierowali się ojcowie założyciele Wspólnoty Węgla i Stali w latach 50. Byłoby to również potwierdzenie, że dzisiejsza Unia nie ma żadnej idei przewodniej. <br><br>Frustracje Francuzów czy Niemców płyną przecież z faktu, że ich kraje nie przygotowały się należycie na przyjęcie nowych członków. Ich straszenie przenoszeniem zatrudnienia na Wschód (dzięki rozszerzeniu Unii Francuzi stworzyli 10 razy więcej miejsc pracy u siebie, niż przenieśli do Polski) brzmi dziś groteskowo. Te frustracje mogą się przełożyć na bardzo konkretne rozwiązania polityczne, które będą szkodliwe dla Polski. Chirac najprawdopodobniej odczytałby odrzucenie traktatu jako wezwanie do tworzenia wewnętrznej grupy w Unii złożonej z bogatych