czasami odbijał na zalakowanej kopercie, kiedy list był szczególnie "reprezentacyjny". Na drzwiach naszego mieszkania widniała też tablica z przydomkiem szlacheckim, poprzedzającym nazwisko, a przy jedzeniu używaliśmy herbowych sztućców. Ale taki niefortunny "szlachcic", jak ja, nie śmiał polemizować z głową rodziny, Nie byłbym już zresztą w stanie odpowiadać na retoryczne pytania. Wstrząsany paroksyzmami płaczu, stałem się autentycznie "zasmarkanym", dwunastoletnim "snobem", chociaż terminu takiego jeszcze nie rozumiałem. Łkając, rzuciłem się w jedyne, sprzyjające mi, objęcia macochy w poszukiwaniu schronienia przed ojcem i ironicznymi spojrzeniami brata.<br> Alka bardzo rozbawiło moje opowiadanie, bo nie znał rodzinnych skutków mojego "wyherbienia się", jak je ładnie nazwał. Wychodziliśmy