Nie umiałam na nie odpowiedzieć. Wstydziłam się? Nie chciałam? Nie wiem. Nagle usłyszałam, że Kreczmar wstaje i idzie w moim kierunku. Długo szedł (był już bardzo chory), stanął w świetle i wyciągnął rękę, żeby mnie pogłaskać. Nie wytrzymałam i w momencie kiedy prawie mnie dotykał, wyskoczyłam przez okno... (wysoki parter). Wstydziłam się tego długo. On też. Już właściwie nigdy potem ze sobą nie rozmawialiśmy. W jakim musiałam być napięciu? Co ta szkoła, te zajęcia, dla mnie znaczyły? Czy dziś wyskoczyłabym przez okno (nawet gdyby to był niski parter) z jakiegokolwiek powodu, czy ktokolwiek i cokolwiek doprowadziłoby mnie do takiego stanu?<br>Okazało się