tak radykalni w swych poglądach, świat starożytny wniósł do świadomości europejskiej przekonanie o niezmienności Wszechświata. Chrześcijaństwo nie zmieniło tego przekonania, choć Świat ma mieć określony początek i koniec. Przyjmuje się jednak, że Wszechświat stworzony został od razu w swym ostatecznym kształcie, nie zaś w drodze ewolucyjnych przemian. Odrzucając zmieniający się Wszechświat, Einstein dopisał w swych równaniach dodatkowy człon zwany kosmologicznym, dzięki któremu Wszechświat mógł być statyczny. Było to ze strony Einsteina posunięcie niezwykłe, gdyż kryterium estetyczności teorii miało dlań ogromne znaczenie i wielokrotnie było drogowskazem w poszukiwaniach. Dodatkowy człon zaś burzył piękno ogólnej teorii względności. Wkrótce potem radziecki fizyk Aleksander Friedman