poszedł otworzyć drzwi. Tak był pewien, że jemu właśnie otwiera, iż jeszcze patrząc na człowieka w niemieckim mundurze wymówił: "Spóźni..."<br>- Ahlgrim - nazwisko wyszarpnął z siebie jak westchnienie ulgi. Witali się ze skrępowaną radością. Trudno im było znaleźć tak natychmiast formę towarzyską czy koleżeńską.<br>Ściskał go wyczuwając policzkiem szorstkość mundurowego sukna. Wtem szarpnął nim krzyk:<br>- Jerzy!<br>Obejrzał się. W progu stała Alina z ręką u gardła: Za jej plecami widział bladą twarz Kolumba.<br>- To jest Peter! - zawołał ku niej.<br>Alina podeszła bliżej, jakby wiedziona jeszcze chęcią zasłonięcia go sobą, ale przytomnie wyciągnęła rękę do przywitania. Tak dużo o nim opowiadał.<br>- Moja żona