do Wuja mego, mecenasa Tytusa K., który starym zwyczajem zaprosił mnie i Panią Matkę do swej rezydencji wiejskiej w pobliżu L-N-, gdzie, jak Ci zapewne wiadomo, pejzaż jest słodki i błogi. W pewnym okresie nawet, kiedy u Wuja bywaliśmy bardzo często, myślałem poważnie o oddaniu się malarstwu. Bogu dzięki, Wujowi udało się mnie przed tym szaleńczym pomysłem powstrzymać; przyznaję Ci, że najdosadniej przemówiły do mnie jego słowa:<br>- Zbyt jesteś inteligentny i bystry, mój Chłopcze, byś miał trwonić swe Talenta w tak przykry sposób. Ja już dla Ciebie mam coś upatrzonego, gdzie Twój nieprzeciętny umysł nie zmarnuje się.<br>Co i mnie