instytucji społecznych i państwowych? Kwestia pozostaje otwarta, wymaga jednak wnikliwego namysłu, dobrej woli, a także wrażliwości społecznej, autentycznej niezależności duchowej oraz wyobraźni.&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;III. Ruch czasopiśmienniczy: przemiany, alternatywy&lt;/&gt;<br><br>&lt;div sex="m"&gt;<br> Leszek Szaruga<br><br>&lt;tit&gt;Czasopisma kulturalne w latach 1975-1995&lt;/&gt;<br><br> 1.<br><br> W połowie lat siedemdziesiątych centralistyczny model funkcjonowania prasy literackiej zdawał się ustalony. Liwidacja czasopism Wybrzeża - szczecińskich "Spojrzeń", gdańskich "Liter", koszalińskiego "Pobrzeża" - dokonana po wydarzeniach grudniowych 1970 roku była tego najbardziej wyrazistym przykładem. Na ich miejsce powołano kolorowy magazyn popularny "Czas".<br> Władze nie dopuściły do przekształcenia dodatku do krakowskiego "Studenta" - "Młodej Kultury" - w odrębny periodyk prezentujący młodoliteracki ruch "pokolenia 68". Zamiast niezależnej "Młodej Kultury" powołano miesięcznik