stało się już rozpaczliwe, kiedy Róża mruknęła: <br>- No, dobrze, "halo", czego chcesz! Jej nie ma... <br>Adam widać stropił się, bo napadła na niego podejrzliwie: <br>- Tak, ja; więc cóż z tego? Niemiła niespodzianka? Wolałbyś przed córeczką skargi na mnie roztaczać? Wy wszyscy dobrzy jesteście - zacietrzewiła się, nie dawała przyjść do słowa. - Wyzyskać człowieka, ostatnią skórę zedrzeć z tej matki, niech pracuje dla Was, jak &lt;orig&gt;czernoraboczaja&lt;/&gt;, ale zrozumienia od was nie czekaj - głos robił się nienaturalny jasny, zdyszany. - Nic nie widzą, niczego nie zauważą, nie ocenią... Milcz, milcz ja dobrze wiem, jaki jesteś - stłumiła głos w obawie przed Sabiną - przyjdź tu zaraz; nie