kapryśnymi prawami. W jednych wypadkach zawodzi całkowicie, kiedy indziej przekazuje przeszłość z fotograficzną wiernością. Trzeba więc być bardzo ostrożnym i ograniczać kategoryczność wypowiedzi do wydarzeń niewątpliwie dokładnie zapamiętanych.<br>Przytoczę dwa jaskrawe przykłady. Wspominając pierwsze zetknięcie się z Michalskim, Stanisław Piętak w swoich "Portretach i zapiskach" opisuje go w następujący sposób: "Wzrostu był średniego, proporcjonalnie zbudowany, głowę miał piękną, czarnowłosą, może tylko trochę za dużą do szczupłego, jeszcze w zarysie chłopięcego korpusu...". Michalskiego znałem dawniej i dłużej niż Piętak. Niejednokrotnie kąpaliśmy się razem, czy to w lubelskiej Bystrzycy, czy w Wiśle, Bronek miał mocny, atletycznie zbudowany tors, nic "szczupłego", nic "chłopięcego". Drugi