zaraz wezwał pogotowie, ktoś inny zdjął własną kurtkę i okrył zszokowaną dziewczynę, jeszcze ktoś pozbierał do plecaka jej zeszyty, notatki i drobiazgi osobiste. &lt;q&gt;"Wtedy chyba nic mi nie zginęło&lt;/&gt; - powie później Agnieszka &lt;q&gt;- Wtedy trafiłam na uczciwych ludzi. Po prostu na ludzi."&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Szpitalne obyczaje&lt;/&gt;<br><br>Na oddziale chirurgii warszawskiego szpitala przy ulicy X., podobnie zresztą, jak chyba na wszystkich oddziałach, we wszystkich szpitalach, od rana do godzin popołudniowych trwa nieustanny ruch, a ludzie zwijają się niczym przysłowiowe pszczoły. Sprzątanie, obchody, badania, opatrunki, lekarstwa, posiłki, operacje, sprzątanie... Tylko ci, którzy kiedyś leżeli w szpitalu, albo w nim pracują wiedzą, ilu ludzi kręci się wciąż