zresztą było niewiele od<br>niego wyższe. A potem z olbrzymim wysiłkiem zaczęło się nań wspinać, a<br>kiedy betonowa krawędź była już w połowie jego wysokości, ostrożnie się<br>pochylając powoli przeważyło ciężar ciała na poziomą płaszczyznę<br>stopnia. Jakby nie mogło się zginać, jakby kręgosłup miało całkiem<br>zesztywniały. W końcu udało się. Z lekkim stukotem opadło na brzuch.<br>Leżąc tak, wydało z siebie właśnie to jedyne w swoim rodzaju cichutkie<br>jęknięcie. Osiągnąwszy tę fazę wspinaczki, przeszło po chwili do<br>następnego etapu. Ciągle leżąc, zaczęło się czołgać dalej, aż do chwili<br>kiedy środek ciężkości, w ogóle całe ciało, całkowicie znalazło się na<br>stopniu.<br> Może jest