W 1934 publiczności znawców nie było prawie wcale. Mało kto znał łacinę, a i ci co ją znali uczyli się na księży i belfrów, nie myśląc o literaturze. Zadaniem Instytutu Teatralnego było m.in. wychowanie pewnej ilości znawców i - jak mi się wówczas wydawało - droga do tego prowadziła przez &lt;foreign&gt;Literaturwissenschaft&lt;/&gt;.<br>Z tego wszystkiego widzisz, że w dziedzinie biografii związany jestem pewną doktryną, do której należałoby dopasować mój nagrobek w nowym wydaniu Korbuta. Najwięcej podobałby mi się najmniej mówiący, np. właściciel ujeżdżalni, pirotechnik, wieloletni pracownik zakładów Haberbuscha i Schielego, wspólnik znanej restauracji "Pod Bachusem". Nie wiem, co się znajduje na grobie pana Chlewaskiego