ale ciche kroki nie ustawały, zbliżały się, rosły... ostrożne, ale rzeczywiste. <br>Nagle Michaś porwał Lusia za rękę i w kilku bezszelestnych susach znalazł się z nim za firanką, Jaś rozpłaszczył się na razie przy szafce z zabawkami, ale błyskawicznie oceniwszy grozę swego położenia, w ostatniej chwili przyłączył się do braci. <br>- Za grubo nas jest pod tą firanką, za grubo! - rozpaczliwym szeptem zaprotestował Michaś, ale już było za późno. <br>Drzwi od schodów otworzyły się i w mrokach nocy zarysowała się w nich czarna sylwetka. Stała chwilę nieruchomo, po czym weszła cicho, za nią druga i trzecia. To trwało rozpaczliwie długo. Chłopcom zdawało