kierownikiem duchowym św. brata Alberta i służebnicy Bożej matki Bernardyny Jabłońskiej, współzałożycielki albertynek. W czasie pobytu w seminarium, a potem w życiu kapłańskim, aż do 1940 r. prowadził "notatki duchowe", które są świadectwem jego bardzo intensywnej pracy wewnętrznej i wielkiego pragnienia świętości w zjednoczeniu z Chrystusem. Na przykład: "Medytacja o Zacheuszu, pragnącym zobaczyć Jezusa. Postanowiłem więcej rozważać i być przejętym swoją nędzą i słabością w namiętnościach i więcej starać się o ducha modlitwy. Jezu, tak szczerze chcę postępować w doskonałości, by się Tobie podobać i służyć." Szczególnym rysem duchowości ks. Piotra była pobożność maryjna. Przed subdiakonatem kleryk Piotr składał wyznanie wiary