co zburzy spokój tego miejsca i czterech potężnych drzew.<br>Chłopak wydostał się z tłumu, stanął przed kasztanowcem, na wprost Dorona.<br>Patrzyli na siebie.<br>Chłopak zbladł, zawahał się, jego sięgająca pod kaftan ręka zamarła w pół ruchu. Tamci czterej zwolnili, rozdzielili się, obstawiając najbliższe stragany.<br>Jasnowłosy spojrzał prosto w oczy Liścia. Zacisnął wargi. Doron wciąż żuł ser. Przełknął kęs, sięgnął do torby po następny, nie spuszczając wzroku z twarzy chłopaka. Wreszcie wyciągnął do niego rękę, podając kawałek oscypka.<br>Oczy jasnowłosego zalśniły. Zdecydował się. W jednej chwili wyciągnął to, co trzymał pod kaftanem - drewnianą kulę nabijaną krzemiennymi ostrzami, do której przywiązano trzy wiewiórcze