i spowijany w zwoje kory lub w maty oraz wyposażany w niektóre przedmioty, zwłaszcza zaś w żwyność i wodę. Na grobie rozpraszano szczypty tytoniu, żeby pozyskać przychylność duszy zmarłego i zapewnić sobie przedłużenie własnego życia. Po zasypaniu grób osłaniany był gałęziami. Uczestnicy pogrzebu i krewni zmarłego dzielili się jego majątkiem. Żałoba trwała sześć miesięcy, rok, a nawet dłużej - w zależności od stopnia pokrewieństwa ze zmarłym. Przejawiała się niechlujnym wyglądem żałobników, ciągłym ich smutkiem oraz nieuczestniczeniem w tańcach. Najbliższych krewnych zmarłego dotyczył zakaz stąpnięcia bosą nogą na ziemię, gdyż niechybnie groziło to ściągnięciem klęski suszy. Musieli więc ciągle nosić mokasyny. Kobietom w