który zabił w imię sprawiedliwości. Wyobrażasz sobie ciemną ulicę, podrygujesz nogami imitując skradanie się, robisz zamach ramieniem. Nagle przypływ bólu w nosie. Jako zamordowanego widzisz faceta w welwetowej kurtce. Dziwisz się, że nigdy nie wpadłeś na to, iż można zabić workiem napełnionym piaskiem. Wyobrażasz sobie, że do pokoju wchodzi Monika. Zamykasz drzwi i uderzasz ją w głowę workiem z piaskiem. Monika pada. Pochylony patrzysz na jej dłonie z niebieskimi żyłami. Gładzisz szorstką kapę. Czujesz się tak, jak czułeś się w trzynastym roku życia po niedozwolonej rozkoszy.<br>Na dnie szafy znalazłem śniadaniowy woreczek z brezentu. Pożyczyłem go kiedyś od gospodyni, jadąc na