arbitrażowe, aniżeli wcale ich nie mieć. Prezydent zgodził się z tym poglądem i Root wkrótce zawarł aż 24 układy arbitrażowe ze wszystkimi czołowymi państwami świata, z wyjątkiem Niemiec. Układy te obowiązywały przez 5 lat i mogły być przedłużone po upływie tego okresu. Przypominały także układy, które podpisał sekretarz stanu, Hay. Zawierały równocześnie klauzulę, że przy każdym arbitrażu jego zakres zostanie określony przez Senat większością 2/3 głosów. Układy te były dość ograniczone i nie miały większego znaczenia dla działalności dyplomacji amerykańskiej. W ówczesnych warunkach Senat nie wyraziłby zresztą zgody na dalej idące układy. Przetrwały one do końca lat dwudziestych XX w