dzięki prostocie i ubogiemu życiu. Obaj zaczynają życiowe wybory w tym samym miejscu. Tyle że "&lt;q&gt;ziemskie bytowanie&lt;/&gt;" oddala ich od siebie coraz bardziej. Jednego próżność i rozpusta pchają w stronę piekła, a drugiego nędza doczesnego życia przybliża do rajskiej nagrody. Naiwne moralizatorstwo staropolskiego tekstu działa na odbiorcę jak zimny prysznic. Zawiesza sądy o ponadczasowej wartości utworu, ukazuje drastyczną przepaść między ówczesną a dzisiejszą wizją świata. <br>Tragedia Łazarza nie powie niczego istotnego o problemach ludzi trzeciego tysiąclecia, choćby ją wystawić w estetyce nowego brutalizmu. I artyści Teatru Wybrzeże doskonale o tym wiedzą. Dlatego nasycają spektakl aluzjami do gdańskiej przeszłości, bawiąc się przy