wzruszyłaby do głębi mądrość i dobroć Pana naszego, Jezusa, kiedy słyszymy, jak to on napominał a karcił tych, co zadufani w sobie i pyszni do miejsc najpierwszych się pchali przy godowym stole, zasię pocieszał i błogosławił lichych i skromnych, w pospólstwie uniżonych, cierpliwie w przedsionku stojących! Zaiste, raduje się dziś Zbawiciel niebieski patrząc na was, o najmilsi, z wysokiej chwały swojej!... Przyszliście tutaj rzeszą wielką, właśnie jako owi goście ewangeliczni, na święto szabatu sproszeni - ale nikt z was przed innych się nie kwapi, siedzenia nie obiera, juści każdy stoi wespół z drugimi, gdzie ta stanął, a w ciżbie, w tłoku, w