Petronela w najlepszej formie". I Róża przeraziła się do szpiku kości. Czyżby? Czyżby ją w Królewcu oszukano? wydrwiono? Na progu śmierci niemal objawione życie czyżby miało okazać się zmorą? Córka z podziwem patrzyła na nią w sklepie, nie powiedziała jednak żadnej z tych rzeczy, które się mówi żywej, prawdziwej kobiecie. <br>"Zdrada, znowu zdrada..." - zakołysało się, zakotłowało, zaszumiało w Róży od przeczuć, od objawień, od bolesnych świateł. Więc może nie zrozumiała w Królewcu? Więc tamto znaczyło co innego! To ona sama - oszalała z czekania i z krzywdy - napełniała krwią obojętne słowa, rozpaliła w sobie wspaniałe ognie! A jednak nie mogła chyba pomylić