pan nam pomóc w dziele ratowania kraju?<br>Milczałem chwilę. Gdzieś znowu rozległa się salwa honorowa. Znaleźliśmy się w części mniej oficjalnej cmentarza. Postanowiłem nie ciągnąć dalej tej absurdalnej gry. Jeżeli wysoki funkcjonariusz nie mógł mnie aresztować, dalsze przekomarzanie nie miało sensu.<br>- Rozczaruję pana, panie...<br>- Pułkowniku.<br>- Panie pułkowniku. Cała moja partia Zdrowego Rozsądku składa się z jednej osoby, mianowicie ze mnie. Organ finansowałem z resztek schedy, pozostawionej mi przez nieboszczyka ojca.<br>Pułkownik spojrzał na mnie z niedowierzaniem, a później z rozbawieniem.<br>- Chce pan chronić swoich kolegów? Przecież nic im nie grozi.<br>- Zapewniam pana, że mówię prawdę. Jestem sam.<br>Pułkownik zastanowił się chwilę.<br>- Przypuśćmy