służyć rozwojowi polskiej kultury, miała też zachować &lt;page nr=73&gt; jej osiągnięcia, bronić przed rusyfikacją i germanizacją polskiego języka, literatury, historii, a także życia obywatelskiego. Był to ruch samoobrony społeczeństwa naciskanego przez wroga&lt;/&gt;.<br>Taki aspekt utwierdził się po odzyskaniu niepodległości (praca dla wyzwolonej ojczyzny), mimo że Juliusz Kaden-Bandrowski w &lt;name type="tit"&gt;Czarnych skrzydłach&lt;/&gt;, a Żeromski w &lt;name type="tit"&gt;Przedwiośniu&lt;/&gt; zgłosili wątpliwości odnośnie do rzeczywistego miejsca świata pracy. Tak czy owak trwało "rozdwojenie myśli polskiej" (tytuł rozprawy Mariana Massoniusa z 1902 roku), gdzie akcentowano rozdźwięk między niechętnym wszelkiemu "teoretyzowaniu" praktycyzmem a romantycznymi uniesieniami, połączonymi z metafizyką, co filozof uważał zresztą za szczęśliwe połączenie, strzegące przed przyziemnością i obniżeniem