Wassermanów, bo mieszkał na Sienkiewicza i nie malował nigdy irysów, a Hanemann nie mógł znać starej Gutmannowej, która zresztą była Salcia, a nie Sara. Zabrał pamiętnik i malowidła, zawinął w kapę z łóżka i w tym momencie znów usłyszał szczekanie psa. Na dole skrzypnęło otwierane okno, tym razem w kuchni. Zgasił latarkę i błyskawicznie znalazł się na parterze w stróżówce, którędy dostał się do wnętrza. Przez przymknięte drzwi zobaczył jakiegoś obdartusa wchodzącego do domu przez okno. W ręku miał spory worek. Szabrownik. Wyniósł się jak najciszej i nie spotkawszy już nikogo, bezpiecznie dotarł nad ranem do domu. <br>Przespał się kilka godzin