Rozbiwszy posterunki nadgraniczne ruszyli na Kraków w sile ok. 200 ludzi.<br>Zabór pruski nie ruszył się na skutek aresztowań prewencyjnych. Tylko wśród Kaszubów dzięki agitacji młodego studenta-demokraty, Floriana Ceynowy, doszło do słabej próby wystąpienia. Grupa około stu parobków i wyrobników zebrała się dla uderzenia na załogę pruską w Starogardzie. Ziemiański przywódca Józef Puttkamer-Kleszczyński rozpuścił ich jednak do domów.<br>W kilka dni później rozeszła się wieść o wybuchu powstania w Krakowie. Grupy spiskowców nie objęte aresztowaniami, głównie spośród Związku Plebejuszy, myślały znowu porwać się do walki i napaść na Cytadelę w Poznaniu, gdzie więziono przywódców spiskowych. Udział miała wziąć biedota