zderzenie życia i pięknego (powiedziałbym: metafizycznego) skupienia rosyjskiego Hamleta, nabiera w scenie tej sensów kosmicznych. <br>Trzecim elementem, a właściwie pomysłem, który buduje całokształt przedstawienia oraz ułatwia działania sceniczne aktorom, jest kurtyna. Monumentalna, zaprojektowana przez scenografa Dawida Borowskiego i upleciona z grubych lin. Narzuca ona wszystkim postaciom sposób życia na scenie. Zmiata wszystkich ze sceny. Groźnie na wszystkich naciera. Tworzy ściany Eisynoru, które mają uszy i za którymi wszyscy wszystkich szpiegują. Czai się za kurtyną nieustannie zbrodnia i występek. Nikomu ani przez chwilę nie daje spokoju. Raz wprawia ją w ruch Hamlet, innym razem Król, czasem wprawia się w ruch sama i