zamku piekielnego w przesuwającym się świetle księżyca (przypomina się księżyc, na który patrzył Kordian z głową na kolanach innej Laury), unoszącego się gdzieś w niebiosa, jak chata z wyżej przytoczonego fragmentu (i jak kościół, we mgłach unoszący się w niebo na - nie znanym z pewnością Słowackiemu - obrazie Caspara Davida Friedricha):<br>&lt;gap&gt;<br><br>Znakomite studium Ireny Sławińskiej ukazuje, jakimi sposobami Słowacki wciągnął ów zamek w grę sceniczną: &lt;gap&gt;; Słowacki wizji zamku w Zawiszy nie powierzył środkom inscenizacyjnym, lecz słownictwu, gdyż &lt;gap&gt;.<br>W miarę odsłaniania się nowych perspektyw mnożą się znaczenia wiązane z zamkiem: "aniołów mieszkanie" i "piekielna pokusa", staje się uosobieniem rycerskiej przeszłości, "kaplicą", miejscem "kochanków