nie umiera! - dorzucił jeszcze i odszedł ku oknu, by znowu zapatrzyć się w ogródek.<br>Kazimierz usiadł i zabrał się do swojej pracy. Znowu przesuwał linię i wodził wzdłuż niej piórem, które choć było gęsie, wydało mu się nagle ciążyć niezmiernie - - Od owej rozmowy kapitan z większą jeszcze oględnością traktował Kazimierza. Zwłaszcza że maj nadchodził, więc w kancelarii kompanijnej zajęcia było co niemiara, bo oddziały wnet na obóz letni wyruszyć mające musiały uzupełnić braki w ekwipunku polowym i umundurowaniu.<br>&lt;page nr=223&gt; Co pociągało za sobą wszelakie raporty, zapotrzebowania i różnorodne kartelusze. Przesiadywał Kazimisrz do późnych nieraz nocy nad tymi papierami, a kapitan rad był z