miało dla hagiografii znaczenie z jednego tylko, ale ważnego powodu: był on świadkiem wystąpienia Lebuina w Marklo i związanych z tym wydarzeń. Źródło nasze mówi tylko o tym, co znalazło się w polu widzenia Folkberta lub jego syna i wyraża ich sposób postrzegania. Trudno oprzeć się wrażeniu, że właśnie Helko, a może także jego ojciec byli narratorami "zaginionego źródła".<br>Bo też tak najprawdopodobniej było. "Zaginione źródło" jest sporządzonym w hagiograficznej intencji zapisem tego, co mogli powiedzieć o Lebuinie Folkbert i Helko. Nie da się inaczej wytłumaczyć osobliwości tego tekstu. Powstał on zapewne pod koniec VIII lub najpóźniej w pierwszych latach IX w. Długowieczność